czwartek, 11 lipca 2013

[SK] Wieża widokowa - widok na caaałe miasto

Poniedziałek, 8 lipca. Od rana praży słoneczko. Dzisiaj znów mamy spędzić dzień dzieciakami z zielonego domu. Poranki zawsze są leniwe. Wstaję w okolicach dziewiątej, prysznic, porządna pobudka. Potem idę na dół przynieść śniadanie. Dostaję kanapki na tacy, chleb z papryką. Gotuję wodę, zaparzam herbatę. Ot, normalny dzień. Leniwie. Genialnie. Rozkładam się na kanapie, włączam telewizor. Nawet nie ważne co leci, chcę się nauczyć rozróżniać słowa. Nie mam z tym problemów, gdy mówią wolno, ale programy telewizyjne czy radio to już inna bajka. No to ćwiczę ten słowacki. Po chwili patrzę na zegarek - już jedenasta.
Patrz! Umiem się huśtać na stojąco!
Około trzynastej przychodzą dzieciaki z zielonego domu. Zaskoczyli nas, to my mieliśmy iść do nich! Zbieramy się na szybko i idziemy razem na przystanek. W upale czekamy na autobus, a Roni opowiada mi co się z nim działo w tym czasie, gdy się nie widzieliśmy. Wreszcie wsiadamy. W centrum zmieniamy autobusy, ten drugi jakiś taki zatłoczony. Wchodzę z Ronim za rękę do środka, znajdujemy jedno wolne miejsce, siada. Strasznie tu rzuca, więc go trzymam, nie sięga nogami podłogi. Po dwóch przystankach miejsce obok niego się zwalnia, Roni łapie mnie za rękę i mówi "mimi siadaj". Nie wiem dlaczego, ale mówi do mnie "mimi". Jedziemy jeszcze z dziesięć przystanków, Roni co chwilę coś pokazuje mi za oknem. Ludzie w autobusie się nam przyglądają. Jest bardzo podekscytowany.
Plac zabaw ;)
Wreszcie wysiadamy i idziemy spacerować. Najpierw przechodzimy przez lasek. Idziemy na wieżę widokową, z której widać całe Koszyce. W okolicy jest również amfiteatr i plac zabaw dla dzieci. 4 kilometry dalej jest zoo. Wreszcie docieramy do wieży. I tutaj pierwsze zdziwienie - zamknięte. Okazuje się, że wieża jest zamknięta tylko w poniedziałki - coś tu jest nie tak z tą organizacją. W takim razie idziemy na "molo", jest niżej, ale widoki są piękne.
Piękne widoki
Potem dzieciaki szaleją na tym placu zabaw. Roni co chwilę coś mi pokazuje, chwali się ile razy może się huśtać na koniku, jak szybko biega, jak się potrafi podciągnąć. Ekstra zabawa ;). Po jakiejś godzinie, gdy wszyscy już obiegli całość, wracamy na przystanek. Siadamy w cieniu na murku i czekamy na autobus. Roni pokazuje mi tak potrafi gwizdać na trawie. Zaciekawiony Selczuk (praktykant z Turcji) również chce spróbować, nigdy tego nie robią. Po wielu próbach i błędach, w końcu rozumie co chłopcy starają się mu przekazać i również gwiżdże. Jacy zadowoleni!
Roni czyta tablicę informacyjną ;)
Po dniu pełnym przygód wracamy do domu, żegnam się z Ronim w autobusie, wysiadamy na różnych przystankach. Przytula mnie i mówi po polsku "Pa, mimi!" ;)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz